لاله هشتاد و هشت

امروزبازدید کسانی بودکه  ازین دیر فنارفته اند و  باهفت  هزارسالگان سربه سرند در زیر درختهای زیبایی نارنج در میان تمام گلدانهای شمعدانی سنبل و یاس  

آسمان آبی تر از همیشه تا افق تا مرز دریا کشیده بود و نسیم  بهاری  می وزید گویی که می خواست همه را زنده و مرده به جشن بهار دعوت کند و نوازش مخملی باد همه را نوازش می کرد زنده و مرده .

لطافت مخملی باد  را بر گونه ها و موهایم حس می کردم گویی که می خواست بگوید که روانیست که مرگ غایب آدم باشد و خاک حافظه این همه خاطره 

ما به پایانی عاشقانه تر نیازمندیم 

در نوازش باد و تلالو خورشید طلایی من بودم و مادربزرگ و عمو و عمه هاو فامیلهای رفته پیر و جوان  همشهری ها و دوستان که با اینکه نمیشود آنها را ببینی ولی حضورشان را حس می کردی در ختان نارنج با برگها تازه درامده سبز تازه و  در درخت قدیمی  بزرگ و سربرافراشته گورستان و در تمام علفهای سبزی  خودرو  که همه جا را پوشانده بودند. همه آنها بودند و در کنار همه داش میرزا هم بود با لبخندش با گل رز  سرخ  رنگ زیبایش 

در محله کودکی من همون موقع مدرسه داش میرزا  زندگی می کردپیرمردی  که چشمهایش به رنگ ابی آسمان بود  با پوست روشن و موهای قهوه ای روشن و چشمهای کاملا آبی , من را به یاد قدیمی ترین اقوام آریایی(سکاها) می انداخت  او همیشه بر سر در خانه زیبایش در میان گلهای یاس خودرو که تمام سر در خانه را در بر می گرفت  می نشست با یک گل رز سرخ رنگ زیبا   و با همه اهل محل  صحبت می کرد و لبخند می زد همیشه حس خوبی داشتم وقتی به او سلا م ی کردم و او با خوشرویی جوابم را می دادو لبخندی که هیچوقت از صورتش محو نمی شد 

 آن موقع ها موبایل نبود و برای عکاسی حتما دوربین لازم بود که معمولا کمتر کسی همراهش بود که بتواند از داش میرزا و لبخند زیبا و چشمهای دریایش عکس بگیرد ولی تصویر او و گل سرخ قرمز رنگش همیشه در ذهن خیلیها ماند امروز که به مزارش رفته بودم عکسش بود با گل سرخ زیبایش و لبخندی که حتی مرگ هم توانایی از بین بردنش را نداشت گویی که می خواست دوباره برایم از سهراب سپهری بخواند : 

کارما نیست شناسایی راز گل سرخ 

کارماشاید اینست 

که در افسون گل سرخ شناور باشیم