لاله هشتاد ودو

یک روز صبح خورشید متفاوت تر طلوع خواهد کرد روز تازه ای خواهد شد روزی که تمام شهرهها کوچه ها و جاده های ایران در شادی آزادی و امنیت و سرور چشم باز میکنند روز ی که فرهنگ والای ما بر جزجز زندگی ما حاکم خواهد بود فرهنگ والای پندار نیک گفتار نیک کردار نیک ,فرهنگ نجابت و متانت ایرانی٫ فرهنگ صدای تنبور و نور شمع و شراب هزار ساله ودیر مغان, فرهنگ

( در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی )

یک روز صبح خورشید نه ,بلکه مهر ایزدی بر خاکهای ما بوسه می زند ایزد بانویمان آناهیتا باران را برخاک ما جاری خواهد کرد و رحمت و برکت تمام خاک ماراازساحل زیبایی چاه بهار تا پارس اباد مغان از مریوان زیبا تا بیابانهای زیبای طبس سرشار خواهد کرد و لاله ها نرگس ها دوباره به یاد آنهایی که نیستند آنهایی که اهریمن دیو سیرت خونشان و جانشان را گرفته می رویند و در تمام کوچه ها بوی شب بو و یاس و مریم می آید همه لبخند می زنند می رقصند و می خوانند

روزی که که زنان زیبای چشم سیاه مشرق زمین با گیسوان بازدر هر جای این سرزمین زیبا می خوانند و می رقصند و آزادند از هر حجاب ظاهری و چادرهای سیاه دورویی و تظاهر چون میدانند ارزش یک زن نه به حجاب ظاهری بلکه به قدرت اندیشه تفکر و بصیرت اوست که اگر یک زن اینطور باشد نه نیازی به دین دارد نه حجاب ونه غیرتهای مسخره مردانه بلکه ذهن قوی و بزرگش بزرگترین ارزش را برای روح و جسمش قایل می شود

و در آخر روزی می آید که ما نگران هیچ شکم گرسنه ای در سرزمینمان نیستیم هیچ کس به خاطر حقوق انسانی اش و حق آزادی و زندگی و عقیده ای که دارد باطوم نمی خورد زندانی نمی شود مفقود الاثر نمی شود و اصلا اعدامی در کار نیست

همه چیز آزادی است شعر است کتاب است اندیشه است و تلاش برای فردایی بهتر

روزی که حتی مادی ترین چیزها نشانه فرهنگ ما خواهد بود و پول ما پول با ارزش ملی ما نشانه تاریخ هنر شعر و موسیقی و آزادی خواهد بود

روزی که مسیحا نفسی بیاید و فریادرسی که تما م کند تمام ناله ها و فریادهای ما را در این شب هجران تاریک

و آنروز است که ما به یاد همه آنهایی که نیستند و لی روح و جسم و وجودشان عظمت و بزرگی ایران و ایرانی بود هستیم و نامشان تا ابد جاوادانه است جاودانگیو عظمتی به بلندای زیبای دماوند باشکوه